Normal mi sence?

Sıkılmaktan ne zaman bahsetsem aklıma çok sevdiğim bir arkadaşım gelir. Ona birgün söylediğim, onun hiç unutmadığı ve o unutmadıkça benim hatırlayacağım bir söz; Yalnızca sıkıcı insanlar yalnızken sıkılırlar...
O kadar inanıyorum ki bu söze. Çünkü komik insanların amaçlarının başkalarını güldürmek olduğunu düşünmüyorum. Onlar eğleniyorlar, o sırada yanında olanlar da onların eğlencesinden yararlanıyorlar. Böyle bir insan nasıl sıkılır ki tek başınayken?
Kendini sevmekten kasıt da bu sanıyorum. Ya da kendiyle barışık olmaktan. İnsan hiç espri yapmaz mı kendine? Oyun uydurmaz mı? Ya da hiç mi konuşmadınız siz kendinizle yalnız kızdığınızda değil keyifliyken de? Yoksa ben deli miyim benim ölü arkadaşımın söylediği gibi.
Bir de insanların bu normal olma çabalarını anlayamıyorum. Normal dediğin ne ki? Kime göre normal? Ben normalim diyenler TSE belgelerini göstersinler lütfen bana çünkü bunun kriterlerini belirleyen bir kurum olmalı. Ama ne kadar güvenebilirsen işte bu standartları belirleyen insanlara...
Benim en iyi sırdaşım, en iyi arkadaşım, beni en iyi anlayan yine bensem kendimle konuşmam neden bu kadar tuhaf olsun ki?
Bir de şunu sormak istiyorum kendini "normal" olarak nitelendiren insanlara, normallik esassa neden "normal" olmadığını düşündüğünüz insanları daha çok seviyorsunuz?