28 Nisan 2008 Pazartesi

Keşke Görmesem

Nefret ettiğim bir bilinç altım var.

Evet nefret ediyorum kendisinden. Benden bağımsız olmasından nefret ediyorum. Neden onu kontrol edemiyorum ki sanki.

Unutmam gereken şeyleri zamansız bir şekilde bana hatırlatıyor itinayla. Rüyama sokuyor hayatımdan çıkarmak istediklerimi. Hem de en berbat şekilde. Sonra gecenin bir yarısı uyandırıyor beni tatlı uykumdan. Gözlerim yaşarmış, avuç içlerim kanamış ve içimde tarif edilemez, engellenemez bir huzursuzlukla.

Öyle ki içimdeki şey kocaman. İçimdeki şey engellenemez. İçimdeki şey beni öldürüyor.

Hiç alışık olmadığım bir şekilde uyanıyorum. Huzursuzluğum son gördüğüm rüyanın olduğunu hatırlamamla büyüyor. Neden gördüğüm rüyalar gerçek oluyor? Neden olana kadar bu kadar huzursuz, ya da bu kadar umutlu bir bekleyiş içine sokuyor beni? Alt tarafı rüya deyip neden tekrar güzel uykuma dalamıyorum?

İşte yine bütün günüm berbat oldu. Üstelik rüyamda gördüğüm kişi kendine dikkat et dediğimde teşekkür etti sadece bana. Çünkü o alt tarafı rüya deyip geçebiliyor. Ama hayır teşekkür etme bana dikkatli ol sadece. Alt tarafı rüya diyemiyorum ben çünkü. Ve bunu bana gösteren bilinç altımdan nefret ediyorum.

0 yorum: